Γιατί;

Απόγνωση.....

Η Ελλάδα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης.....

Η Ελλάδα στο σκοτάδι....

Ως πότε θα γινόμαστε θύματα της ίδιας μας της ανευθυνότητας;

Όλες οι φωτογραφίες προέρχονται από το in.gr, το Αθηναϊκο Πρακτορείο ειδήσεων, το Associated Press και τη NASA . Δημοσιεύονται χωρίς άδεια εδώ γιατί πρέπει όλος ο κόσμος να τις δει, όλοι να συνειδητοποιήσουν το μέγεθος της καταστροφής.
Αν κάποιος θεωρεί ότι θίγονται τα πνευματικά του δικαιώματα και δεν πρέπει να υπάρχουν σε αυτό το blog, παρακαλώ να με ενημερώσει στο lander@freemail.gr

Γύμνια....

Η πατρίδα μας βρίσκεται στο έλεος της φωτιάς για 4η ημέρα.... Πώς μπορεί η χώρα με τον μεγαλύτερο αεροπυροσβεστικό στόλο στην Μεσόγειο (Περιοδικό "ΠΤΗΣΗ και ΔΙΑΣΤΗΜΑ" Σεπτέμβριος 2007) να φτάνει σε αυτό το σημείο; Άγνοια, ανικανότητα ή μήπως ηλιθιόητητα;

Η καρδιά μου είναι πιασμένη, βλέπω τους συμπολίτες μας να μένουν άστεγοι, χωρίς καλλιέργιες και ζωντανά και κανένας να μην έχει προβλέψει να τους βοηθήσει! Όποιοι κι αν προκαλούν την καταστροφή, νοιώθω ότι ζούμε σε ένα κράτος γυμνό που δεν ενδιαφέρεται για τον πολίτη, που δεν έχει καμία πρόνοια για ενδεχόμενες καταστροφές λες κι εμάς δεν μας αγγίζει ποτέ η οργή της φύσης, είτε αυτή είναι σεισμός, είτε πλημμύρα, είτε φωτιά...
Αυτό που με εξοργίζει περισσότερο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές... Αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για ό,τι συμβαίνει θα έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μας... Κι εμείς οι ίδιοι που είμαστε μόνιμα θύματα της πολιτικής τους, εμείς θα είμαστε και πάλι αυτοί που με "φανατισμό" θα τους υποστηρίξουμε, θα τους ψηφίσουμε, θα τους πιστέψουμε. Ίσως γιατί ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο, ίσως γιατί μας αρέσει να μας παραμυθιάζουν.
Κρίμα. Τίποτε άλλο. Κρίμα για τη χώρα, κρίμα γι αυτούς που υπόσχονται, κρίμα για μας που τους πιστεύουμε. Κρίμα που μπορεί να υπάρξει κάποιος που διαβάζοντας αυτό το κείμενο μπορεί να με χαρακτηρίσει "αναρχικό στοιχείο", επειδή ίσως θεωρήσει ότι προτρέπω τον αναγνώστη να μην ψηφίσει.... Κρίμα.
Σήμερα το πρωί κοιτάζοντας σε γνωστό portal τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, έπεσαν στην αντίληψή μου και αυτά των αθλητικών... Τα παραθέτω παρακάτω γιατί είναι πράγματι συγκλονιστικά, ακριβώς επειδή πρόκειται για εφημερίδες μη πολιτικού περιεχομένου....

Ξεγνοιασιά....

Με την Σαντορίνη με δένει ένας παράξενος δεσμός... Δεν είναι κάτι συγκεκριμένο, κάτι που να μπορώ να το εξηγήσω. Απλά είναι το μέρος που νοιώθω ότι πάντοτε θα επιστρέφω.
Βρέθηκα εκεί πριν από οκτώ περίπου χρόνια για πρώτη φορά. Για τους κατοίκους της Κρήτης, η Σαντορίνη είναι ένας από τους δημοφιλέστερους τόπους περισσότερο αποδράσεων παρά διακοπών αφού απέχει από το Ηράκλειο κάτι λιγότερο από δύο ώρες με το καράβι. Μετά την πρώτη μου εκείνη επίσκεψη, δεν το είχα πλέον σε τίποτε να πάρω δύο-τρία προσωπικά αντικείμενα και να βρεθώ για μια ακόμα φορά εκεί, σε αυτό τον "άγριο" μαγευτικό τόπο που σε εμπνέει με την ομορφιά του. Και το έχω κάνει πολλές φορές από τότε, κάθε μία και διαφορετική, άλλα συναισθήματα, άλλες ανησυχίες, άλλη παρέα, η ίδια πάντα λαχτάρα όμως να βρεθώ εκεί.
Υπάρχουν κάποιοι που επισκέπτονται την Σαντορίνη για να διασκεδάσουν. Για να ανακατευτούν με τον κόσμο, να κάνουν γνωριμίες και να ζήσουν "διονυσιακές" νύκτες. Μετά από οκτώ χρόνια καταλήγω ότι μάλλον δεν πρέπει να ανήκω σε αυτούς! Όσο και αν προσπάθησα, το νησί δεν με άφησε ποτέ να το ζήσω έτσι. Αυτός ο μοναδικός τόπος είναι πάντα για μένα κάλεσμα ηρεμίας και αναδιοργάνωσης για τις δύσκολες και κουραστικές μέρες που πάντοτε πλησιάζουν.
Η φετινή μου επίσκεψη το περασμένο Σαββατοκύριακο δεν είχε καμία απολύτως σχέση με όλες τις προηγούμενες. Η παρέα που είχαμε μαζί μας ήταν ό,τι καλύτερο θα μπορούσε να υπάρξει. Λίγα άτομα που καταλαβαινόμαστε μεταξύ μας, που ξέρουμε τι μπορούμε να ζητήσουμε ο ένας από τον άλλο χωρίς την γκρίνια που καταντάει βαρετή. Τίποτε περισσότερο. Είπαμε, το ζητούμενο είναι η ξεγνοιασιά.
Μείναμε σε ένα ξενοδοχείο στο Καμάρι, τον μόνιμο τόπο διαμονής μου στο νησί. Μας υποδέχτηκαν άνθρωποι καλόκαρδοι, χαρούμενοι, η Μαρία με την Αρετή έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους για να μην γίνουν ενοχλητικές.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση για μια ακόμα φορά φέτος είναι ότι παρόλο που η Σαντορίνη είναι ένα μικρό νησί, ο επισκέπτης δεν σταματά ποτέ να ανακαλύπτει πράγματα, εικόνες που μπορεί σε κάποια άλλη επίσκεψη να τις είχε απλά προσπεράσει! Όπως επίσης μου άφησε μια πίκρα το γεγονός ότι ο αρχαιολογικός χώρος στο Ακρωτήρι είναι ακόμα κλειστός, δύο χρόνια μετά το ατύχημα που είχε συμβεί. Είναι δυνατόν ένα τέτοιο διαμάντι και να μην είναι επισκέψιμο; Έγκλημα πραγματικό!
Την τελευταία μέρα της διαμονής μας ανακαλύψαμε ένα καταπληκτικό μέρος που από τώρα κι έπειτα είναι και... επίσημα το προσωπικό μου αγαπημένο σημείο του νησιού. Οι ντόπιοι μας έλεγαν "-Μην ξεχάσετε να πάτε στου Σάντο!" και από την θέρμη των λεγομένων τους και μόνο αποφασίσαμε να δούμε περι τίνος πρόκειται, σχεδόν βέβαιοι ότι μιλούσαν για μια ακόμα πολύβουη καφετέρια από τις πολλές που "πουλάνε" την καταπληκτική θέα. Πόσο λάθος είχαμε!
Το Santo Wines (www.santowines.gr) είναι ένας χώρος που έχει δημιουργήσει ο Συνεταιρισμός Θηραϊκών Προϊόντων ακριβώς πάνω από τον Αθηνιό, το λιμάνι της Σαντορίνης. Ό,τι και να πει για να περιγράψει την εκεί εμπειρία είναι λίγο! Γευστικές δοκιμές ντόπιων προϊόντων με φόντο το καταπληκτικό τοπίο.... "Μαυροτράγανο" και ποικιλία τυριών, "Βινσάντο" με φρούτα και στο βάθος η Παλιά Καμένη. Μόνο να έχεις χρόνο να ξοδεύεις....
Είναι τόσο παράξενο τελικά.... Η πρώτη σκέψη που μου έρχεται στο μυαλό όταν αντικρύσω την Καλντέρα της Σαντορίνης είναι: καταστροφή. Πώς μπορεί ένα τόσο καταστροφικό γεγονός να δημιούργησε τόσο ομορφιά; Οι επιστήμονες έχουν καταλήξει πλέον στο συμπέρασμα ότι η έκρηξη του ηφαιστείου το 1645 π.Χ. , οι σεισμικές δονήσεις που προηγήθηκαν και του τσουνάμι που ακολούθησε, δεν έφτασαν στην παρακμή μόνο τον Μινωικό Πολιτισμό αλλά επηρέασαν σχεδόν όλη την ανατολική λεκάνη της Μεσογείου, προκάλεσαν ανυπολόγιστες καταστροφές, μετέβαλαν ισορροπίες.... Πώς είναι δυνατόν τα συναισθήματα να είναι τόσο αντιφατικά όταν κάποιος βρίσκεται σε αυτό το συγκεκριμένο κομμάτι του κόσμου;
Η Σαντορίνη για μένα θα είναι πάντα το συνώνημο της απόλυτης ξεγνοιασιάς. Είμαι βέβαιος ότι συγκυριακά πάντοτε θα επιστρέφω. Εκεί, στην Καλντέρα. Με Μαυροτράγανο και Βινσάντο....

Η θέα του ηφαιστείου από τα Φηρά

Φηρά. Το μαγευτικό τοπίο σου κόβει την ανάσα!

Το απέραντο γαλάζιο στην Οία

"-Εσείς οι απο πάνω, προσέχετε τους από κάτω!"

Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα στην Οία

Η κόκκινη παραλία.

Η ώρα που ο Ήλιος γίνεται ένα με τη θάλασσα....

Η Θηρασιά μοιάζει σαν σκεπασμένη από την "δόξα" της μεγάλης της αδερφής.