Γύμνια....

Η πατρίδα μας βρίσκεται στο έλεος της φωτιάς για 4η ημέρα.... Πώς μπορεί η χώρα με τον μεγαλύτερο αεροπυροσβεστικό στόλο στην Μεσόγειο (Περιοδικό "ΠΤΗΣΗ και ΔΙΑΣΤΗΜΑ" Σεπτέμβριος 2007) να φτάνει σε αυτό το σημείο; Άγνοια, ανικανότητα ή μήπως ηλιθιόητητα;

Η καρδιά μου είναι πιασμένη, βλέπω τους συμπολίτες μας να μένουν άστεγοι, χωρίς καλλιέργιες και ζωντανά και κανένας να μην έχει προβλέψει να τους βοηθήσει! Όποιοι κι αν προκαλούν την καταστροφή, νοιώθω ότι ζούμε σε ένα κράτος γυμνό που δεν ενδιαφέρεται για τον πολίτη, που δεν έχει καμία πρόνοια για ενδεχόμενες καταστροφές λες κι εμάς δεν μας αγγίζει ποτέ η οργή της φύσης, είτε αυτή είναι σεισμός, είτε πλημμύρα, είτε φωτιά...
Αυτό που με εξοργίζει περισσότερο είναι ο ίδιος μας ο εαυτός. Σε λίγες μέρες έχουμε εκλογές... Αυτοί οι ίδιοι πολιτικοί που έχουν το μεγαλύτερο μερίδιο της ευθύνης για ό,τι συμβαίνει θα έρθουν να ζητήσουν την ψήφο μας... Κι εμείς οι ίδιοι που είμαστε μόνιμα θύματα της πολιτικής τους, εμείς θα είμαστε και πάλι αυτοί που με "φανατισμό" θα τους υποστηρίξουμε, θα τους ψηφίσουμε, θα τους πιστέψουμε. Ίσως γιατί ελπίζουμε πάντα για το καλύτερο, ίσως γιατί μας αρέσει να μας παραμυθιάζουν.
Κρίμα. Τίποτε άλλο. Κρίμα για τη χώρα, κρίμα γι αυτούς που υπόσχονται, κρίμα για μας που τους πιστεύουμε. Κρίμα που μπορεί να υπάρξει κάποιος που διαβάζοντας αυτό το κείμενο μπορεί να με χαρακτηρίσει "αναρχικό στοιχείο", επειδή ίσως θεωρήσει ότι προτρέπω τον αναγνώστη να μην ψηφίσει.... Κρίμα.
Σήμερα το πρωί κοιτάζοντας σε γνωστό portal τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων, έπεσαν στην αντίληψή μου και αυτά των αθλητικών... Τα παραθέτω παρακάτω γιατί είναι πράγματι συγκλονιστικά, ακριβώς επειδή πρόκειται για εφημερίδες μη πολιτικού περιεχομένου....