Σήμερα το πρωί...Ήταν εκεί, απέναντί μου. Μια εικόνα μαγική. Έφτανε να απλώσω λίγο το αριστερό μου χέρι, το χέρι της καρδιάς, για να την αγγίξω.
Νόμιζα λες ότι όλη η ομορφιά του κόσμου είχε μαζευτεί για ελάχιστα λεπτά λίγα εκατοστά από το κορμί μου! Ζαλίστηκα και μόνο στην ιδέα ότι θα μπορούσα να νοιώσω την αύρα της να με πλησιάζει.
Μάταια... Τα όνειρα εξακολουθούν να μην βγαίνουν αληθινά.
Καλύτερα.... Γιατί ίσως μετά από αυτό να ζηλέψουν και οι εφιάλτες!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου