11η Νοεμβρίου

Η 11η Νοεμβρίου είναι μια ξεχωριστή μέρα για το Ηράκλειο. Είναι η γιορτή του πολιούχου Αγίου του, του Αγίου Μηνά....
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα το μυαλό μου γυρίζει σε χρόνους παλιούς με ανθρώπους που πρόσμεναν τη λύτρωση από μια δύναμη ανώτερη, από ένα άϋλο χέρι βοήθειας μιάς και στα εγκόσμια δεν έβλεπαν την χαρά, την ελευθερία από τον ζυγό του κατακτητή.
Οι παλιοί Καστρινοί, οι κάτοικοι του Ηρακλείου, έβλεπαν τον Άγιο Μηνά σαν ελευθερωτή που καβαλάρης θα έμπαινε στην πόλη και με την ρομφαία του ένα πρωί θα έδιωχνε αυτούς που τους βασάνιζαν, σε άλλη εποχή Τούρκους, σε άλλη εποχή Γερμανούς. Οι εποχές μπορεί να άλλαζαν, ο Άγιος όμως ήταν πάντα ο βάλσαμο για τις πληγές, η παρηγοριά στον πόνο.
Είναι χαρακτηριστικό το απόσπασμα στον "Καπετάν Μιχάλη" του Νίκου Καζαντζάκη όπου οι τούρκοι που καταδιώκουν τους χριστιανούς της πόλης, τρέπονται σε φυγή στο άκουσμα μιας φήμης που ήθελε τον καβαλάρη Άγιο να περιφέρεται στα στενά του Ηρακλείου...
Εδώ και μερικά χρόνια αποφάσισα πως αυτή την συγκεκριμένη μέρα θα κάνω πάντοτε κάτι διαφορετικό μακριά από την καθημερινότητα, κάτι σαν φόρος τιμής για την ιστορία του τόπου που με γέννησε. Κάποιος απο μια μακρινή σκοπιά μπορεί να πει ότι έψαχνα μια ευκαιρία για να μην ασχοληθώ καθόλου με την δουλειά έστω και για μία μέρα. Μπορεί να είναι κι έτσι, τα πράγματα όμως δεν έχουν ποτέ μόνο μια όψη....

Πριν τρία χρόνια, με φίλους ψάχναμε να δούμε τί θα μπορούσαμε να κάνουμε στις 11 Νοεμβρίου για να ξεφύγουμε όπως προείπα από την καθημερινότητα. Κάποιος από την παρέα, έφερε σαν ιδέα να επισκευτούμε για ένα διήμερο κάποιον παραδοσιακό οικισμό στο νομό Χανίων. Έτσι κι έγινε, κλείσαμε δωμάτια και στις 11 Νοεμβρίου 2005 είχα την πρώτη μου επαφή με τον οικισμό της Μηλιάς...
Η Μηλιά είναι ένα αναπαλαιωμένο μεσαιωνικό χωριό. Υπήρξε λόγω της γεωγραφικής της θέσης ορμητήριο ανταρτών, κρυψώνα κυνηγημένων. Ιδανικός χώρος απομόνωσης καθώς είναι τόπος που δεν φανερώνει την θέση του ακόμα και σήμερα παρά σε κάποιον που την γνωρίζει, που φτάνει επειδή κάποιος τον έστειλε.... Αυτή είναι και η δύναμη της Μηλιάς! Η χαλαρότητα που προσφέρει απλόχερα στον πελάτη. Η ησυχία του πνεύματος, ιδανικός τόπος για... ανασυγκρότηση δυνάμεων, για ξεκαθάρισμα του μυαλού. Και δεν είναι μόνο ο τόπος που προσφέρεται για την χαλάρωση! Είναι ακόμα και οι άνθρωποι της Μηλιάς που είναι μπολιασμένοι σε αυτό το πνεύμα, που είναι γνώστες των υποχρεώσεων και της θέσης τους και κατά κάποιο τρόπο "επιβάλλουν" στους επισκέπτες την διατήρηση του κλίματος.
Η Μηλιά είναι ένας τόπος που προσφέρεται για όλες τις εποχές. Φθινόπωρο και Χειμώνα με την παρέα στην ζεστασιά του τζακιού, Άνοιξη και Καλοκαίρι με ατέλειωτους περιπάτους μέσα στις μυρωδιές του μοναδικού δάσους, στην αγκαλιά της φύσης.
Η τελευταία φορά που βρέθηκα εκεί ήταν πέρισυ τέτοιες μέρες. Το χωριό δεν άλλαξε, το κλίμα παραμένει το ίδιο. Όμως.... δυστυχώς από τότε καρφώθηκε μέσα μου ένα πικρό "όμως"... Για μας που γνωρίσαμε την Μηλιά πριν από χρόνια, το περιβάλλον του χωριού όσο αφορά την ποιότητα των υπηρεσιών δεν είναι πλέον σε θέση να μας ικανοποιήσει.... Για κάποιο λόγο που εγώ προσωπικά δεν μπορώ να εξηγήσω, το προσωπικό που συντηρούσε το χώρο συρικνώθηκε με αποτέλεσμα το χωριό να μην μπορεί να συντηρηθεί αποτελεσματικά. Έτσι αντικρύσαμε με λύπη μας λερωμένα δωμάτια, ελλείψεις στην κουζίνα και την εξυπηρέτηση, τουαλέτες που έσταζαν από παντού (!), μια γενικότερη έλλειψη ανθρώπων που ήταν ολοφάνερη. Θεωρήσαμε σωστό και με όλο το θάρρος και την οικειότητα που αποκτήσαμε τόσα χρόνια να μιλήσουμε με κάποιον από τους ιδιοκτήτες. Ο άνθρωπος έδειξε να κατανοεί το πρόβλημα, δέχτηκε τις παρατηρήσεις μας, αν και η απάντηση που μας έδωσε μου φάνηκε το λιγότερο σαν ατυχής δικαιολογία. Γιατί δεν μπορεί να λες ότι υπάρχει "έλλειψη πόρων" σε ένα χωριό που 280 μέρες τον χρόνο (κατά δήλωση εργαζόμενου στην Μηλιά σε τοπικό τηλεοπτικό σταθμό) φιλοξενεί από 100 έως 300 άτομα... Ούτε μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν επιχείρημα το ότι για την ανακαίνηση των υπηρεσιών περιμένεις να εγκριθεί κάποια χρηματοδότηση από την Ε.Ε.... Πριν απο μερικές μέρες πάντως έμαθα από γνωστούς ότι κάτι έχει αλλάξει στο χωριό. Κάποια πράγματα λέγεται ότι διορθώθηκαν. Μακάρι. Είναι κρίμα ένα τέτοιο στολίδι να πέσει θύμα εγκατάλειψης!
Σε κάθε περίπτωση, είναι επιβεβλημένο για οποιονδήποτε βρεθεί στο νομό Χανίων να περάσει από την Μηλιά. Όχι απαραίτητα για διαμονή, απλά για μια βόλτα στην φύση, για ένα πιάτο φαγητό με συνταγές από την γνήσια Κρητική διατροφή. Μια γεύση στο http://www.milia.gr θα πείσει ακόμα και τον πιο δύσπιστο!

Οι φωτογραφίες είναι όλες τραβηγμένες από μένα σε κάποιες από τις επισκέψεις μου στη Μηλιά το 2003,2005 και 2006.
Κάποιες τραβήχτηκαν με Canon Ixus 2 ενώ κάποιες άλλες με Sony Cybershot P8