Τρίτη 15 Σεπτεμβρίου 2009

Πού πήγαν οι φίλοι μου;


Κάποιος μου είχε πει στο παρελθόν ότι είμαι τυχερός γιατί κάνω εύκολα φίλους. Πρέπει να είχε δίκιο.
Πώς θα με χαρακτήριζε άραγε αυτός ο ίδιος αν του έλεγα ότι η... ειδικότητά μου είναι να διώχνω όλους τους φίλους μου μακριά μου σε χρόνο που ούτε κι εγώ δεν μπορώ να παρακολουθήσω;
Μυστήριο τρένο....
Πολύ μοναξιά ρε παιδί μου!
Και εξαιρετικά λυπηρό το γεγονός ότι το μόνο που να έχει να σου πει ένας "πρώην φίλος", να είναι το "πόσο καλά περνάει" με τους υπόλοιπους "πρώην φίλους"...
Χωρίς να μπορεί να καταλάβει πόσο πονάς....
Που όλοι αυτοί σε έβαλαν στο περιθώριο....
Για τον ένα ή τον άλλο λόγο.....
Χαλάλι τους....
Ένα... συγκεκριμένο χαμόγελο με κάνει να τα ξεχνάω όλα...
Όλα δικά του....
Και η ζωή μου η ίδια δική του είναι...
Ζωή μου...
Ανάσα μου....

Δεν υπάρχουν σχόλια: